20. numer rocznika 'Zagłada Żydów. Studia i Materiały'
Prezentujemy kolejny. 20. już, jubileuszowy numer rocznika "Zagłada Żydów. Studia i Materiały" w formule ONLINE FIRST - Open Acces. Tematem przewodnim nowego tomu czasopisma „Zagłada Żydów. Studia i Materiały” jest szeroko pojęty temat PSYCHOLOGIA a ZAGŁADA.
Premiera i dyskusja o książce OTO WIDAĆ I OTO SŁYCHAĆ
Zapraszamy na premierową prezentację i dyskusję - Oto widać i oto słychać. Świadkowie Zagłady w okupowanej Polsce, najnowszej publikacji Centrum Badań nad Zagładą Żydów IFiS PAN. Krzysztof Persak rozmawiać będzie z redaktorami tomu Barbarą Engelking, Jackiem Leociakiem i Dariuszem Libionką
Replika Michała Kowalskiego na artykuł Jana Grabowskiego i Katarzyny Markusz
Michał Kowalski, autor rozdziału pt. „Chyba Żydów będą brać do Treblinki. Lepiej będzie, gdy zostaniesz w domu”. Polscy mieszkańcy miasteczek leżących wokół Treblinki jako świadkowie Zagłady. Studium lokalne, który ukazał sie w tomie "Oto widać i oto słychać" odpowiada na artykuł prof. Jana Grabowskiego i dr Katarzyny Markusz z portalu Jewish.pl
W listopadzie, po długim oczcekiwaniu, ukaże się najnowsza publikacja podsumowująca projekt badawczy Centrum pt. „Świadkowie Holokaustu – społeczeństwo polskie na terenach okupowanych wobec zagłady Żydów (1939–1945)”
Centrum Badań nad Zagładą Żydów ul. Nowy Świat 72, 00-330 Warszawa; Palac Staszica pok. 120 e-mail: centrum@holocaustresearch.pl
Najnowsza recenzja Reportaży z warszawskiego Getta
Najnowsza recenzja Reportaży z warszawskiego Getta
02.07.2010 07:32:38
Sławomir Buryła na łamach najnowszego numeru Studia Judaica recenzuje wydaną przez Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów wspólnie z ŻIH w serii "BIBLIOTEKA ŚWIADECTW ZAGŁADY" książkę Pereca Opoczyńskiego, Reportaże z warszawskiego getta
źródło: Studia Judaica
Perec Opoczyński, Reportaże z warszawskiego getta [w:] Studia Judaica 13:2010 nr 1(25); autor recenzji Sławomir Buryła
[...] Opoczyński nie tylko świetnie panuje nad kompozycją swoich reportaży, ale umiejętnie wplata fragmenty o wyraźnie kreacyjnym podłożu tak, by służyły uwiarygodnianiu opowieści. Fikcja na usługach prawdy życia. Idzie między innymi o język, którym mówią bohaterowie Historii komitetu domowego, Gojów w getcie czy Szmuglu w getcie warszawskim.
[...] Chyba najpełniej krańcowe emocje reportażysty wyrażają Dzieci na bruku. Posłuchajmy: „Dzieci na bruku to zdumiewająca tragedia, któranie tylko rozdziera serca. Jest czymś, co atakuje mózg. Człowiek zamykaoczy z przerażenia, nie może tego znieść, to dociera do najgłębszychwarstw jego jestestwa, do jego istoty, do jego krwi, to przeżera do szpikukości”.
[...] Bez wątpienia najdoskonalszym tekstem w zbiorze Opoczyńskiego jest Żydowski listonosz. Świetnie skomponowany, zwarty, napisany „zawadiackim” stylem, stanowi rzadki w literaturze Holokaustu przykład użycia podobnej stylistyki do wyrażania sytuacji granicznej. Jeśli utwór ten zestawić z Dziećmi na bruku otrzymamy pełny zestaw stylistycznych rejestrów, którymi operuje Opoczyński.