20. numer rocznika 'Zagłada Żydów. Studia i Materiały'
Prezentujemy kolejny. 20. już, jubileuszowy numer rocznika "Zagłada Żydów. Studia i Materiały" w formule ONLINE FIRST - Open Acces. Tematem przewodnim nowego tomu czasopisma „Zagłada Żydów. Studia i Materiały” jest szeroko pojęty temat PSYCHOLOGIA a ZAGŁADA.
Premiera i dyskusja o książce OTO WIDAĆ I OTO SŁYCHAĆ
Zapraszamy na premierową prezentację i dyskusję - Oto widać i oto słychać. Świadkowie Zagłady w okupowanej Polsce, najnowszej publikacji Centrum Badań nad Zagładą Żydów IFiS PAN. Krzysztof Persak rozmawiać będzie z redaktorami tomu Barbarą Engelking, Jackiem Leociakiem i Dariuszem Libionką
Replika Michała Kowalskiego na artykuł Jana Grabowskiego i Katarzyny Markusz
Michał Kowalski, autor rozdziału pt. „Chyba Żydów będą brać do Treblinki. Lepiej będzie, gdy zostaniesz w domu”. Polscy mieszkańcy miasteczek leżących wokół Treblinki jako świadkowie Zagłady. Studium lokalne, który ukazał sie w tomie "Oto widać i oto słychać" odpowiada na artykuł prof. Jana Grabowskiego i dr Katarzyny Markusz z portalu Jewish.pl
W listopadzie, po długim oczcekiwaniu, ukaże się najnowsza publikacja podsumowująca projekt badawczy Centrum pt. „Świadkowie Holokaustu – społeczeństwo polskie na terenach okupowanych wobec zagłady Żydów (1939–1945)”
Centrum Badań nad Zagładą Żydów ul. Nowy Świat 72, 00-330 Warszawa; Palac Staszica pok. 120 e-mail: centrum@holocaustresearch.pl
Nowe wydanie 'Pustej wody'
Nowe wydanie 'Pustej wody'
01.02.2010 09:50:57
Nakładem tCHu, doM wYdawniczy ukazało się najnowsze wydanie PUSTEJ WODY. Wspomnień z getta warszawskiego Krystyny Żywulskiej. Polecamy!
PUSTA WODA
Wspomnienia z getta warszawskiego Krystyna Żywulska
Pusta woda została napisana niemal dwadzieścia lat po tomie wspomnień Przeżyłam Oświęcim. Uważając, że ludzkość wciąż nie wyciągnęła należytych wniosków z lat wojny — zbrodni, pogardy i hańby, autorka postanowiła przemówić ponownie. Napisała jedną z najdobitniej antyrasistowskich książek swego czasu — opisuje czyny ludzi dobrych i złych, wykolejonych, zdemoralizowanych i czystych: tak Niemców, Polaków, jak i Żydów. Ale przedstawia też, jak pojmowanie dobra i zła potrafiło objawić swą względność, co zależało od ciśnienia okrutnych okoliczności, wobec jakich ludzie byli stawiani. Pamięć doświadczeń zdobytych w ciągu dwu długich, strasznych lat, które autorka spędziła w getcie, stanowi bogactwo wiedzy, światło, które może dopomóc nam wszystkim w rozjaśnieniu przyszłości.
Matka Soni, starając się stworzyć w nieludzkich warunkach getta pozory normalności, stawiała na ogniu garnek, lecz nie mając nic, co można by doń wrzucić, gotowała „pustą” wodę. Żeby oszukać głód, żeby odpędzić i zwieść wszechobecny strach.
Książka opowiada też o szaleńczej ucieczce z getta, o udziale w polskim ruchu oporu. Pokazuje prawdę - bez uprzedzeń narodowych, rasowych, czy religijnych, wskazując też niebezpieczeństwa, jakie niesie skupianie się na owych różnicach. Zawiera obiektywne spojrzenie na czas pieców, ale też uświadamia nam istnienie pułapek czyhających na każdego, kto kusi się o ferowanie wyroków na temat przeszłości.
Najwyższą wartością jest człowiek — mówi Żywulska. I ta piękna książka jest świadectwem próby, ale i hymnem pochwalnym człowieczeństwa.
Krystyna Żywulska, urodzona jako Zofia (Sonia) Landau 10 maja 1918 w Łodzi, była pisarką, felietonistką, autorką tekstów piosenek i graficzką. W 1939 rozpoczęła studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim, przerwane wybuchem II Wojny Światowej. W 1941 wraz z rodziną została przesiedlona do warszawskiego getta.
Po ucieczce stamtąd działała w ruchu oporu pod przybranym nazwiskiem Krystyny Żywulskiej. W 1943 została aresztowana przez gestapo, przesłuchiwana na Szucha, przewieziona na Pawiak, a wreszcie osadzona w obozie Auschwitz-Birkenau. Uciekła w czasie jego dramatycznej ewakuacji. Po 1968 roku, gdy jej synowie z powodu żydowskiego pochodzenia zostali zmuszeni do opuszczenia Polski, wyjechała do Monachium. Umarła na białaczkę 1 sierpnia 1992 roku i została pochowana w Düsseldorfie.
Debiutowała w 1946 tomem wspomnień Przeżyłam Oświęcim, stanowiącym zapis wstrząsających obrazów z życia w obozie. Równolegle ukazały się Wiersze oświęcimskie. W 1963 wydano po raz pierwszy Pustą wodę.
Autorka tekstów dla kabaretów „Wagabunda” i „U Lopka”, a także piosenek, z których najbardziej znane to: Dopóki życie trwa, Taka jestem zakochana, Żyje się raz, Tańcz ze mną, tańcz (do filmu Kochajmy Syrenki z 1966 r.), Ty i ja i noc (do filmu Kulig z 1968 r.).